In mijn carte blanche was ik naar een papier winkel geweest. Iets wat ook met papier heeft te maken en waar ik nooit tijd voor maak is mijn eigen papier scheppen. Ik heb dit dus gedaan! Ik heb oude werken een nieuw leven gegeven.
Carte blance
Met goede muziek reed ik over de snelweg naar Enschede. Ik belande op een industrieterrein langs de haven. Ik kwam aan bij de loods. Dicht. De hekken waren dicht. Ik baalde, op de site stond namelijk dat ze om 10 uur open zouden zijn.
Ik besloot een rondje te rijden en uiteindelijk kwam ik weer terug bij het pand. En bingo er stond een grijs blauwe ford. Ik reed het hek door, parkeerde en stapte uit. Ik zette mijn voeten op de grond vol met onkruid. De deur stond open en ik stapte naar binnen. Ik kwam binnen in een soort halletje wat voelde als een oude keuken. Met vergeelde tegels en leidingen die overal liepen.
Ik trok een deur open en belande in een mega grote hal met stellingen vol papier. De hal was koud van beton en stoffig. Er kwam een man me tegemoet lopen en vroeg of ik wat speciaals zocht. Hij kwam iet wat nors en hard over. Ik antwoord met dat ik even rond wou kijken. Toch was ik stiekem wel opzoek naar een speciaal papier.
De stellingen lagen vol met papier, dik dun, groot en klein. Sommige papieren waren wat verstoft en kreukelig anderen zagen er uit als nieuw. Ik kon zo niet vinden waar ik naar opzoek was, dus besloot toch de man te vragen naar het papier. Hij nam me mee naar de achterkant van de hal. Het magazijn. Hij klikte de lamp aan en ik keek mijn ogen uit. Het was een mega grote ruimte vol met pallets van papier. Hij klom over de pallets heen naar achter en ik wurmde me tussen de pallets door om hem te kunnen volgen.
——————————
Als je ergens naar reikt kun je het niet altijd pakken
Reiken
